Środa, powrót do pracy po długim weekendzie. Pracy jest całkiem sporo, a ja w dodatku musiałam jeszcze ogarnąć medycynę pracy. Potem długa zabawa z dziećmi na placu zabaw, aż do zachodu słońca, bo zrobiło się niemożebnie zimno od razu jak zaszło. Czyli do 16. Takie uroki zmiany czasu na zimowy. Na placu zabaw okazało się, że inni rodzice słyszeli o naszej wyprowadzce, bo Bombel opowiadał ich dzieciom. Tata Wiktorka wyraził ubolewanie, że tak daleko, bo Wiktorowi będzie smutno. Ano wiem, Bomblowi na pewno też, i to bardzo. Ja już się cała boję, jak to będzie. Ze względu na przyjaźnie dziecka człowiek by został w tej Rudzie :d Ale z drugiej strony nasz piękny dom już tam na nas czeka. Co nie zabije, to wzmocni, prawda?
Wednesday, back to work after a long weekend. There's quite a bit of work, and I still had to get my occupational health checkup in order. Then a long playdate with the kids on the playground until sunset, because it got incredibly cold the moment it did. That is, until 4 p.m. Such are the joys of changing to daylight saving time. At the playground, it turned out that other parents had heard about our move because Bombel had been telling their children. Wiktor's dad expressed regret that it was so far away, because Wiktor would be sad. Yes, I know, Bombel would be too, very sad. I'm already dreading what it will be like. For the sake of the child's friendships, one would stay in Ruda :d But on the other hand, our beautiful home is already waiting for us there. What doesn't kill you makes you stronger, right?
